Turecki van ma średni temperament. To kot silny, zrównoważony i wesoły. Choć przywiązuje się do wszystkich domowników, to zwykle wyróżnia w jedną osobę w rodzinie. Asystuje jej nawet w łazience i bez oporów wykąpie się z nią w wannie. Ponieważ w naturze tureckie vany doskonale łowiły ryby, dlatego nie boją się wody i jako Instagram: https://www.instagram.com/bartekczerniak/|TEKST|I nawet tego nie wiesz jak bardzo ciebie brakGdy byłaś ze mną obok wariował cały światW tych bursz Migdałowe oczy mogą być bursztynowe, zielone lub jasnobrązowe/żółte. Niezależnie od koloru, otoczone są ciemną otoczką. Uszy kotów abisyńskich są osadzone daleko od siebie, duże i szerokie u podstawy i zaokrąglone na końcu. Na ich tylnej części występuje specyficznie ułożona sierść zwana „odciskiem kciuka Mahometa”. Jaskra u kotów – przyczyny, objawy i leczenie. ten jaskra jest choroba zwyrodnieniowa oczu które mogą wpływać na oczy naszych kociąt, powodując postępującą utratę zmysłu wzroku. Chociaż może dotyczyć każdego kota, niezależnie od tego, czy są to mieszańce, czy też określonej rasy, zwykle występuje częściej wśród Najlepsze pomysły na postacie w grze Warrior Cats Ultimate Edition Roleplay. Odgrywanie ról polega na tworzeniu własnej oryginalnej postaci i rozwijaniu swojej historii. Oto kilka pomysłów i projektów dostosowywania, które pomogą Ci wskoczyć do gry, ale możesz swobodnie się nimi zająć. Duch Klanu Gwiezdnego. Bikolor, arlekin, van i inne łaciate umaszczenia u kotów (umaszczenie z białym) Gdy na kocim ciele znajdują się białe łaty, mamy do czynienia z umaszczeniem łaciatym, zwanym inaczej umaszczeniem z białym. Wyróżniamy trzy główne rodzaje tego umaszczenia. Jeśli niemal całe kocie ciało jest białe, a kolor występuje jedynie na gcGs. Spis treści:1. Po pierwsze: obserwuj!2. Po drugie: rozpoznaj niepokojące sygnały!3. Zaburzenia oddawania moczu – kropelkowanie moczem, krew w moczu, oddawanie moczu poza kuwetą, nieoddawanie moczu4. zaburzenia oddawania kału – brak stolca, długie, bezproduktywne siedzenie w kuwecie, wokalizacja z kuwety5. Brak apetytu6. Biegunka7. Wymioty8. Apatia, niewskakiwanie na wysokości, zaburzenia chodu9. Wzdęta lub bolesna jama brzuszna10. Krew w jamie ustnej11. Świąd lub drapanie się12. Brak codziennej pielęgnacji lub niemycie się13. Podsumowanie Po pierwsze: obserwuj! Obserwacja podstawowych, codziennych czynności życiowych pupila jest absolutnym obowiązkiem. Powinna ona obejmować przede wszystkim kontrolę oddawanego moczu i kału oraz kontrolę tego, co zwierzę je i w jakiej ilości. Często pomijanym, ale bardzo ważnym wskaźnikiem kondycji zwierzęcia jest ilość snu na dobę oraz aktywność w ciągu dnia. W przypadku kota ważne są także inne, charakterystyczne dla tego gatunku zachowania, takie jak mycie się. W tym artykule postaram się omówić dziesięć najbardziej niepokojących sygnałów u kotów i opisać ich możliwe przyczyny. Zaobserwowanie pierwszych niepokojących symptomów, które mogą świadczyć o chorobie kota, jest trudne. Nie jest to regułą, ale często wynika z faktu, że kot i jego pan spędzają ze sobą stosunkowo mniej czasu, niż ma to miejsce w przypadku psa. Właściciele psiaków przyzwyczajeni są do codziennych spacerów, obserwują, jak ich pies biega, chodzi, oddaje kał czy mocz, i gdy tylko coś ulega zmianie, od razu są to w stanie zaobserwować. Właściciele kotów sprzątają kuwetę i dosypują karmy, ale nie każdy robi to regularnie i z odpowiednią czujnością. Należy tu dodać, że w przypadku kotów wychodzących obserwacja jest szczególnie utrudniona, dlatego też ich opiekunowie powinni być mocno wyczuleni na wszelkie zmiany. Po drugie: rozpoznaj niepokojące sygnały! Niepokojące objawy, które najczęściej występują u kotów i powinny wzbudzić czujność właścicieli, to: 1. Zaburzenia oddawania moczu – kropelkowanie moczem, krew w moczu, oddawanie moczu poza kuwetą, nieoddawanie moczu Każde zaburzenie oddawania moczu bądź zmiana jego koloru mogą świadczyć o stanie zapalnym w obrębie układu moczowo-płciowego. Zapalenie pęcherza moczowego to bardzo częsta, nawracająca choroba u kotów. Niektóre koty cierpią na przewlekłe zapalenie dolnych dróg moczowych, czyli tzw. syndrom urologiczny (FLUTD/SUK). Problem ten dotyczy szczególnie wykastrowanych samców i jeśli w porę nie wdrożymy odpowiedniego leczenia, może dojść do komplikacji (np. do zastoju moczu w wyniku niedrożności cewki moczowej). Ropa lub krew w moczu kota może świadczyć także o stanie zapalnym macicy, szczególnie gdy kotka nie jest wysterylizowana. Zauważymy to, jeśli kolor moczu się zmieni. Oczywiście bywa to trudne do zaobserwowania w żwirku, ale właściciel, który codziennie sprząta kuwetę, zorientuje się, że coś jest nie tak. Ponadto zaburzenia oddawania moczu (w szczególności oddawanie moczu poza kuwetą) mogą świadczyć o bólu podczas mikcji lub też o zaburzeniach natury behawioralnej (np. wywołanych przez stres). Zwiększona częstość oddawania moczu może być objawem choroby endokrynologicznej lub np. przewlekłej niewydolności nerek (PNN). Brak moczu w kuwecie może świadczyć o zamknięciu światła cewki moczowej (np. przez kamień moczowy), czyli zastoju moczu i bywa nawet przyczyną zgonu pacjenta. Kot z takimi objawami koniecznie powinien trafić do lecznicy w celu zdiagnozowania przyczyny problemu (badanie moczu, USG jamy brzusznej, badania biochemiczne krwi, morfologia, RTG) oraz wdrożenia odpowiedniego leczenia (cewnikowanie, antybiotyki, leki przeciwzapalne, suplementy zakwaszające mocz itp.). 2. Zaburzenia oddawania kału – brak stolca, długie, bezproduktywne siedzenie w kuwecie, wokalizacja z kuwety Zaburzenia oddawania kału najczęściej powstają w wyniku zaparć w obrębie jelita grubego. Dzieje się tak z powodu zakłaczenia kota, co oznacza, że w jego przewodzie pokarmowym powstały pilobezoary (kule sierści), które są przyczyną koprostazy. Jest to dla zwierzaka bardzo bolesna i stresująca sytuacja. Najczęściej dochodzi do zaparcia, a kał jest na tyle suchy, że kot nie potrafi się wypróżnić. Każda próba powoduje ból, kot szybko się odwadnia, boli go jama brzuszna, często ma też zaburzenia oddawania moczu. Kot z takim problemem wymaga odpowiednich leków rozkurczających, ale także kroplówek dożylnych lub wlewów doodbytniczych. Postępowanie medyczne zależy od stanu klinicznego pacjenta. Zdarza się nawet, że zwierzę wymaga zabiegu chirurgicznego. Pamiętajmy, że wszystkie koty mogą ulec zakłaczeniu, dlatego ważne, aby regularnie podawać im odkłaczacze (preparaty odłączające w postaci pasty, karmy itp.) oraz kontrolować codzienną zawartość kuwety. Skłonność do powstawania pilobezoarów w przewodzie pokarmowym mają przede wszystkim rasy długowłose oraz koty często myjace się. 3. Brak apetytu Dlaczego kot nie je? Brak apetytu u kota można oznaczać dosłownie każdą chorobę: od zarobaczenia czy zapalenia przyzębia, do niewydolności nerek lub nawet choroby nowotworowej. Nigdy nie wolno zwlekać i czekać, aż kot sam zacznie jeść. Głodówka jedno-dwudniowa w przypadku psów to zupełnie coś innego niż u kotów. Zawsze tłumaczę właścicielom, że jeżeli czekamy dwa czy trzy dni z niejedzącym kotem (jak często się zdarza), robimy mu ogromna krzywdę. Gdy kot nie je, konieczna jest nasza reakcja! Jeżeli brak apetytu (którego nie powinniśmy mylić z wybrzydzaniem) trwa dobę, kot powinien być jak najszybciej przewieziony do lecznicy weterynaryjnej. Wynika to z odmiennej niż u innych zwierząt pracy kociej wątroby. Kilkudniowa głodówka u kota może doprowadzić do stłuszczenia wątroby i znacznego pogorszenia stanu zdrowia zwierzęcia. Brak apetytu pojawia się najczęściej w wyniku problemów związanych z jamą ustną, jak np. zwichnięcie w stawie żuchwowym czy problemy stomatologiczne. Omijanie miski z jedzeniem jest też jednym z wielu objawów chorób ogólnoustrojowych. Z tego powodu gdy obserwujemy u kota brak apetytu, niezbędna jest pełna diagnostyka stanu jego zdrowia, aby dojść przyczyny odmawiania pożywienia. Przede wszystkim należy wykonać badania biochemiczne krwi, morfologię i badania obrazowe. Kot powinien mieć założony wenflon i podane dożylnie odpowiednie kroplówki . Jeżeli brak apetytu trwa dłużej, możliwe, że pacjent będzie wymagał założenia sondy przełykowo-żołądkowej (żywienie pozajelitowe). 4. Biegunka Biegunka może pojawić się na tle stresowym, ale także z powodu przejedzenia lub niestrawności. Codzienna dieta bytowa kota nie powinna powodować biegunki. Wbrew powszechnemu przekonaniu dodatek nabiału (a przede wszystkim mleka) w codziennej diecie szkodzi kotu i jest bardzo częstą przyczyną biegunek. Dzieję się tak wyniku nietolerancji laktozy, a dokładnie z powodu deficytu niezbędnego enzymu (laktazy) w organizmie kota. Większość kotów wraz z wiekiem tracą go, a co za tym idzie, tracą również zdolność do trawienia laktozy. Wówczas po spożyciu produktu mlecznego pojawia się u nich biegunka. Należy także pamiętać, aby każde mięso, w szczególności to podawane na surowo, było świeże. Zatrucia wśród kotów nie należą do rzadkości. Dodatkowo biegunka to częsty objaw zarobaczenia pasożytami jelitowymi (glisty, pierwotniaki, tasiemce). Bywa, że biegunka u dorosłego kota pojawia się w przypadku niewydolności trzustki czy też innej poważnej choroby, jak np. chłoniak w obrębie układu pokarmowego. Ważne jest, aby wiedzieć, że u małego kociaka biegunka może oznaczać śmiertelną chorobę zakaźną –panleukopenię. Dlatego tego objawu nigdy nie wolno bagatelizować u kociąt. W celu diagnostyki problemu warto przede wszystkim zbadać klinicznie pacjenta oraz jego próbkę kału (rozmaz kału, flotacja, testy ELISA, wymazy itd.). 5. Wymioty Wymioty to jeden z najważniejszych i najczęstszych objawów występujących u kotów. Zdarzają się one u tego gatunku dość często i niestety równie często bywają ignorowane przez właścicieli. To poważny błąd. Chociaż każdy kot raz na jakiś czas potrafi zwrócić tak zwane kłaczki, czyli pilobezoary z przewodu pokarmowego, to wymioty mogą być objawem wielu bardzo ciężkich chorób, które im wcześniej zdiagnozujemy, tym lepiej będzie to rokowało dla kota. Do chorób objawiających się wymiotami należą: przewlekła niewydolność nerek, zatrucia, choroby trzustki, robaczyca, chłoniak przewodu pokarmowego czy stłuszczenie wątroby. W przypadku zaobserwowania dość częstych lub regularnych wymiotów u kota konieczna jest wizyta u lekarza weterynarii, badanie kliniczne zwierzęcia oraz dalsza diagnostyka. 6. Apatia, niewskakiwanie na wysokości, zaburzenia chodu Tego typu zaburzenia pojawiają się z czasem u kocich seniorów i dlatego niektórzy uważają, że są one wyłącznie objawem starości. Nic bardziej mylnego – u starszego kota tym bardziej należy zdiagnozować przyczynę apatii. Zaleca się kontrolowanie zachowania kota i zwracanie szczególnej uwagi, jeśli takie objawy pojawią się nagle. Zaburzenia chodu, które nazywamy niedźwiedzią stopą, są objawem polineuropatii występującej w przypadku cukrzycy – dość częstej choroby starszych, otyłych kotów. Niewskakiwanie na wysokie, ulubione legowisko może być oznaką bolesnej jamy brzusznej lub zapalenia czy zwyrodnienia stawów (osteoartitis). Senność z kolei może być związana z zaburzeniami funkcjonowania tarczycy, a brak chęci do aktywności fizycznej może być oznaką wielu chorób związanych z osłabieniem zwierzęcia, np. choroby serca (kardiomiopatia przerostowa – HCM). Wymienione sytuacje są jedynie przykładami pokazującymi, jak wiele chorób może dotyczyć czworonoga, który od jakiegoś czasu wydaje się po prostu „spokojniejszy”. 7. Wzdęta lub bolesna jama brzuszna Może oznaczać zakłaczenie, w szczególności gdy bólowi i wzdęciom towarzyszy dodatkowo brak oddawania kału lub wymioty. To również oznaka zaawansowanej ciąży czy chorej wątroby. Jednocześnie powiększenie się obrysu jamy brzusznej może być wynikiem zbierania się w niej np. wysięku, a co za tym idzie – oznaką poważnej choroby zakaźnej zwanej FIP (zakaźne zapalenie otrzewnej). Jest to choroba śmiertelna i nieuleczalna, występująca u młodych kotów. Przy diagnozowaniu przyczyny najważniejsze wydają się badania obrazowe (badanie USG, RTG) oraz badanie płynu z jamy brzusznej jeśli jest obecny. 8. Krew w jamie ustnej Pojawia się najczęściej w wyniku obrzęku i krwawienia dziąseł. Koty mają skłonność do wielu chorób dziąseł, przyzębia czy jamy ustnej (gingivitis, stomatitis). W wyniku toczącego się zapalenia na tle bakteryjnym, wirusowym, grzybiczym czy autoimmunologicznym dziąsła są bolesne, zaczerwienione i obrzęknięte. Dlatego właśnie krwawią. Dodatkowo zęby w wyniku zepsucia czy złamania mogą wymagać ekstrakcji. W przypadku chorób przyzębia lub problemu stomatologicznego kot najczęściej podchodzi do jedzenia, stara się jeść, lecz nagle z przerażeniem ucieka. W gabinecie weterynaryjnym niezbędne jest obejrzenie jamy ustnej, wdrożenie odpowiedniego leczenia oraz zakwalifikowanie pacjenta do ewentualnego zabiegu. Wszystkie zabiegi w obrębie jamy ustnej u zwierząt wykonuje się w znieczuleniu ogólnym, stąd często wymagane są badania krwi. 9. Świąd lub drapanie się Twój kot się drapie i robi to częściej niż zwykle? Zazwyczaj przyczyna świądu jest bardzo prosta – pchły. Nawet rasowe piękności mogą zarazić się pchłami, nie wychodząc z domu. Dlatego stosowanie preparatów przeciwpchelnych jest dość istotne. Czy świąd może zwiastować kocie choroby skóry? Część kotów wykazuje świąd jako objaw APZS (atopowe pchle zapalenie skóry). W przypadku tej choroby nie znajdziemy pcheł (lub ich odchodów) w sierści zwierzęcia, które mocno się drapie. Tutaj w wyniku ugryzienia (nawet jednej pchełki) doszło do alergicznego zapalenia skóry. Świąd w okolicy uszu może świadczyć o świerzbie usznym. Drapanie się to także objaw alergii pokarmowej lub środowiskowej, grzybicy, nużycy czy psychodermatozy. W diagnostyce chorób dermatologicznych ważna jest przede wszystkim cytologia skóry, zeskrobina, a niekiedy również wymaz. 10. Brak codziennej pielęgnacji lub niemycie się Codzienna higiena kota to bardzo ważna sprawa. Koty oczyszczają swoje futro, wylizują martwe włosy oraz pilęgnują swoje gruczoły zapachowe. Nie ma kota, który się nie myje. Generalna zasada jest taka, że gdy kot nagle przestaje się myć, to coś mu dolega i jest to wskazanie do kontrolnej wizyty w gabinecie weterynaryjnym. Bywają koty „brudaski”, które rzadko myją określone części ciała – najczęściej w wyniku otyłości nie mogą sięgnąć w okolice zadu. Zaprzestanie pielęgnacji ciała wiąże się jednak dla kota z dużym dyskomfortem i stresem – możemy więc być prawie pewni, że kot, który przestał się myć, ma ku temu powód i wymaga konsultacji weterynaryjnej. Nadmierna pielęgnacja również może świadczyć o problemie natury dermatologicznej (świądzie) bądź behawioralnej. PODSUMOWANIE Jak widać, nawet z pozoru błahe objawy mogą okazać się poważną sprawą i sygnalizować rozwój choroby. Dlatego jeśli obserwujemy u swojego pupila którąś z wyżej wymienionych dysfunkcji lub kilka z nich, koniecznie zgłośmy się na wizytę kontrolną w gabinecie weterynaryjnym. To bardzo ważne, aby w porę dostrzec pierwsze sygnały potencjalnej choroby i w razie potrzeby wdrożyć odpowiednie leki. Czyszczenie uszu i oczu kota – jak często i w jaki sposób należy to robić? Bywa, że zwierzakowi trzeba pomóc w codziennej pielęgnacji Czy odpowiednio dbasz o swojego pupila? / fot. materiały prasowe Kot w dużej mierze dba o swoją higienę samodzielnie. Przy pomocy przednich łap i szorstkiego języka każdego dnia dokładnie czyści on swoje futerko, uszy, oczy i inne części ciała. Czasem jednak trzeba pomóc mu w codziennej pielęgnacji Kot może potrzebować pomocy w higienie oczu i uszu, kiedy zachoruje. W obrębie jego oczu może wówczas rozwinąć się stan zapalny, w uszach zaś może pojawić się brud lub pasożyty. Jeżeli podejrzewasz, że w obrębie oczu lub uszu kota może rozwijać się choroba, w pierwszej kolejności powinieneś skontaktować się z lekarzem weterynarii. Dopiero na jego wyraźne polecenie możesz przemywać oczy lub czyścić uszy zwierzęcia. Kocie oczy i uszy – dlaczego są tak ważne? Nawet jeżeli Twój pupil jest typowym lwem kanapowym, natura wyposażyła go w narzędzia skutecznego i bezwzględnego drapieżnika. Są to przede wszystkim kocie oczy i uszy, które zapewniają zwierzakowi możliwość szczegółowego obserwowania otoczenia i dokładnej oceny odległości, jaka dzieli go od potencjalnych ofiar czy innych drapieżników. Kocie oczy to niezwykły narząd, który fascynuje naukowców od wieków. Wyposażone są one w odblaskową warstwę „tapetum lucidum”, która zlokalizowana jest w dnie oka, pomiędzy siatkówką a naczyniówką i otacza nerw wzrokowy. To dzięki niej oczy kotów świecą w ciemnych pomieszczeniach i sprawiają, że zwierzęta doskonale widzą w ciemności. Kocie uszy skierowane są na wprost i wychwytują dźwięki, które dla nas nie są słyszalne (koty słyszą nawet trzykrotnie lepiej od ludzi) – dotyczy to zwłaszcza wysokich dźwięków, takich jak pisk gryzoni. Koty, w przeciwieństwie do nas, mogą poruszać swoimi uszami i kierować je w stronę, z której dobiega interesujący je dźwięk. Oczy i uszy to jedne z najważniejszych narządów każdego kota – kiedy nie pracują one prawidłowo, zwierzęciu trudno jest realizować swoje naturalne potrzeby. Z tego względu, należy o nie szczególnie dbać. Kot – czyszczenie oczu i uszu Jeżeli konieczność czyszczenia kocich oczu lub uszu wynika z choroby, to weterynarz powinien dokładnie pokazać Ci, jak powinieneś pielęgnować te delikatne okolice i jakich środków używać. Ogólna zasada w większości przypadków jest taka sama – ruchy, jakie wykonujesz podczas czyszczenia, powinny być tak delikatne, jak to tylko możliwe. O ile nie jest to konieczne (w związku z zaleceniami lekarza weterynarii), do czynności higienicznych, nie używaj żadnych ludzkich środków czy leków. W żadnym wypadku nie stosuj mydła, kropli do oczu przeznaczonych dla ludzi czy środków do usuwania woskowiny. Nie sięgaj także po domowe metody, takie jak rumianek czy czarna herbata do przemywania oczu – mogą one przyczynić się do powstania stanu zapalnego i w konsekwencji pogorszyć stan zdrowia kota. Podczas czyszczenia oczu lub uszu kota nie zaleca się stosowania patyczków higienicznych. Wpływ na to mają kwestie bezpieczeństwa – wystarczy, że kot wykona jeden gwałtownych ruch, a patyczek może poważnie uszkodzić jego oko lub ucho. Do czyszczenia oczu kota najlepiej nadają się bawełniane, jednorazowe chusteczki higieniczne. W przeciwieństwie do zwykłych chusteczek, nie znajduje się w nich pył, który mógłby dostać się do oczu zwierzaka. A czym przemywać oczy kota? Jeżeli lekarz weterynarii nie zaleci inaczej, korzystaj jedynie z soli fizjologicznej, którą namoczysz chusteczkę lub wacik. Pamiętaj, by przeprowadzać ten zabieg tak delikatnie, jak to tylko możliwe. Za każdym razem, gdy przemywasz oczy swojego kota, sięgaj po nową, czystą chusteczkę higieniczną (w przeciwnym razem możesz wprowadzić do oczu brud i zaostrzyć stan zapalny). Czyszczenie uszu kota – świerzb, pasożyty lub stan zapalny Jeżeli stan zdrowia kota wymaga czyszczenia uszu, skorzystaj z bezpyłowych, bawełnianych chusteczek higienicznych i chłodnej, przegotowanej wody. Czyszczenie uszu u kota powinno polegać na ostrożnym pocieraniu małżowiny od strony wewnętrznej do zewnętrznej (możesz delikatnie przytrzymać czubek ucha kota, aby ułatwić sobie to zadanie). Pamiętaj, by za każdym razem używać do czyszczenia uszu świeżej chusteczki higienicznej. Czyszczenie uszu kotu – gotowe preparaty Na rynku znaleźć można różnego rodzaju preparaty, których zadaniem ma być czyszczenie uszu kotom. Należy jednak podchodzić do nich z pewną rezerwą – zdrowy kot powinien być w stanie samodzielnie zadbać o swoją higienę. Pielęgnację chorego kota zawsze omówić trzeba z weterynarzem. Nie sięgaj po żadne preparaty na własną rękę – mogą one spowodować u zwierzęcia reakcję alergiczną i pogorszyć jego stan. Więcej praktycznych porad przeczytacie na stronie – portalu dla miłośników zwierząt domowych! źródło: Partner MK Przeczytaj też: Czy wypuszczać kota na dwór? 10 argumentów… Śnieżna biel kojarzy w naszej kulturze z czystością i niewinnością. Koty o białym umaszczeniu nie zachowują się jednak inaczej niż ich pobratymcy w innych kolorach, choć mają pewne charakterystyczne dla nich cechy. Zapis białego umaszczenia w kodzie EMS (według FIFe) W kodzie EMS rude umaszczenie u kotów zapisujemy małą literą w. Nazwy białego umaszczenia u kotów w innych językach Angielska: White Niemiecka: Weiss Francuska: Blanc Skąd się biorą białe koty? Z fizycznego punku widzenia, biel nie jest kolorem – biel jest brakiem koloru. We włosach kotów o białym umaszczeniu nie znajdziemy żadnego barwnika, ani eumelaniny, ani feomelaniny. Przyczyną takie stanu rzeczy mogą być różne geny. Zacznijmy od ważniejszego w przypadku kotów dominującego genu W (dominant white). To przede wszystkim on sprawia, że po Ziemi chodzą białe koty. Jego działanie polega na blokowaniu produkcji wszystkich barwników w skórze i we włosach, jakie by one nie były, za produkcję których odpowiadają inne geny. Z tego powodu allel W nazywany jest również genem maskującym – maskuje działanie innych genów. Allel W ma swojego adwersarza w postaci recesywnego allelu w (non-white), który sprawia, że barwniki produkowane są normalnie. To znaczny zgodnie z tym, co dyktują pozostałe geny odpowiedzialne za kocie umaszczenie. Białe futro u kotów może być również skutkiem działania genów albinizmu. Właściwie są to allele tego samego genu. Jest ich aż cztery: allel cb (burmese points), allel cs (siamese points), allel ca (blue eyed albino) i allel c (albino). Dwa pierwsze z tej czwórki nie wybielają całkowicie kociego futra – odpowiedzialne są za umaszczenie zwane point. Całkowicie białe futro jest skutkiem działania allelu ca i allelu c. Wszystkie cztery allele wpływają także na zawartość barwnika w tęczówkach oczu kota. Całkowicie jego pozbawione są zwierzęta z allelem c – ich oczy są czerwone. Koty z allelem ca mają oczy niebieskie. O dwóch pozostałych allelach albinizmu będzie mowa w tekście poświęconym umaszczeniu point. Wszystkie allele albinotyczne są recesywne wobec allelu C, dzięki któremu barwniki w skórze i we włosach produkowane są normalnie. Umaszczenie albinotyczne spotykamy u kotów bardzo rzadko. Standard białego umaszczenia u kotów (według FIFe) Kolor futra w białym umaszczeniu u kotów: Śnieżnobiałe, jednolite na całym ciele bez jakichkolwiek plamek, rysunków itp. Lusterko nosa w białym umaszczeniu u kotów: Różowe. Poduszki łap w białym umaszczeniu u kotów: Różowe. Odmiany białego umaszczenia u kotów Nie, to wcale nie pomyłka! Naprawdę wyróżnia się odmiany białego umaszczenia u kotów, choć pozornie wydaje się to niemożliwe – wszak biały to biały. A jednak. O trzech rodzajach już wspomniałem. Pierwsze to umaszczenie zwane dominującą bielą, które jest skutkiem działania allelu W. Dwa pozostałe natomiast to umaszczenia albinotyczne niebieskooki albinizm, warunkowany przez allel ca i pełny albinizm, za które odpowiedzialny jest allel c. Koty o umaszczeniu dominująca biel także mogą mieć różne barwy oczy. Biorąc pod uwagę to kryterium wyróżnimy aż siedem odmian: Koty białe z niebieskimi oczami – Kolor oczu w głębokim odcień niebieskiego. Zapis w kodzie EMS: w 61. Koty białe z pomarańczowymi oczami – Kolor oczu miedziany lub pomarańczowy o głębokim odcieniu. Zapis w kodzie EMS: w 62. Koty białe różnookie – Jedno niebieskie o głębokim odcieniu, drugie zielone, miedziane, pomarańczowe lub złote. Zapis w kodzie EMS: w 63. Koty białe z zielonymi oczami – Kolor oczu zielony. Zapis w kodzie EMS: w 64. Koty białe z burmskimi oczami – Kolor oczu złocistożółty. Zapis w kodzie EMS: w 65. Koty białe z tonkijskimi oczami – Oczy kolorze akwamaryny. Zapis w kodzie EMS: w 66. Koty białe z syjamskimi oczami – Oczy jasnoniebieskie o głębokim odcieniu. Zapis w kodzie EMS: w 67. Problemy z pielęgnacją białych kotów Utrzymanie nieskazitelnie białego futra u kota jest trudne, choć nie aż tak bardzo, jakby się to mogło wydawać. Największym problemem są przebarwienia pod oczami, spowodowane łzami. Podobne przebarwienia pojawiają się często na wewnętrznej stronie kocich nadgarstków, ponieważ koty myją pyszczki przednimi łapkami. Do pielęgnacji białego kociego futra najlepiej używać dobrych kosmetyków przeznaczonych do białego umaszczenia. W sklepach zoologicznych znajdziemy zarówno takie szampony, jak i odżywki. Istnieją również niezłe preparaty do usuwania miejscowych przebarwień. Problemy ze zdrowiem u kotów o białym umaszczeniu O wiele poważniejsze do kłopotów, jakie sprawiać może pielęgnacja białych kotów są problemy zdrowotne, które czasami je dotykają. Mowa o głuchocie, związanej z genem dominującej bieli. Problemy ze słuchem pojawiają się czasami u białych kotów, które mają niebieskie oczy. Co ciekawe, w przypadku kotów różnookich, zwierzaki nie słyszą tylko na jedno ucho – na to, które znajduje się po stronie niebieskiego oka. Na szczęście nie wszystkie białe koty z niebieskimi oczami są głuche Rasy, u których biały kolor jest uznany (według FIFe) Amerykański curl długowłosy ACL Amerykański curl krókowłosy ACS Cymric CYM Doński sfinks DSP Japoński bobtail JBT Kot balijski BAL Kot brytyjski długowłosy BLH Kot brytyjski krótkowłosy BSH Kot egzotyczny EXO Kot europejski EUR Kot norweski leśny NFO Kot orientalny długowłosy OLH Kot orientalny krótkowłosy OSH Kot perski PER Kot syberyjski SIB Kot syjamski SIA Kurylski bobtail długowłosy KBL Kurylki bobtail krótkowłosy KBS LaPerm długowłosy LPL LaPerm krótkowłosy LPS Manx MAN Maine coon MCO Peterbald PEB Reks kornwalijski CRX Reks dewoński DRX Reks niemiecki GRX Selkirk reks długowłosy SRL Selkirk reks krótkowłosy SRS Sfinks SPH Turecka angora TUA Tekst: Jacek P. Narożniak Zdjęcie: Rez, Flickr fot. Adobe Stock Ropiejące oczy u kota najczęściej są oznaką zwykłego problemu okulistycznego lub kociego kataru. Gdy zauważymy niepokojące objawy u naszego pupila, warto go obserwować - jeśli problem pojawił się rano tuż po przebudzeniu, a spojówka nie jest zaczerwieniona, to nie ma się czym martwić. Jeśli jednak wydzielina zmienia kolor na ciemniejszy i z każdą godziną jej przybywa, najlepiej jest od razu udać się do weterynarza - tylko lekarz jest w stanie ocenić, czy to tylko zapalenie spojówek, czy zwiastun poważniejszej choroby. Leczenie weterynaryjne zawsze uzależnione jest od stopnia nasilenia objawów - jeżeli infekcja ogranicza się do wypływu z oczu - najczęściej wystarcza zastosowanie odpowiednio dobranych kropli. Pamiętaj, że stan zapalny to dla kota spory dyskomfort - zwierzak drapie i pociera oczy, co tylko zaognia objawy, nie zwlekaj więc z wizytą. Jak wyglądają ropiejące oczy u kota? Ropiejące oczy u kota objawiają się gęstą, białą lub zielonkawą wydzieliną. Wydzielinę często widać wokół całej powieki - nowa wypływa, a stara zasycha, co powoduje sklejanie powiek - oczy kota są przez to delikatnie przymknięte. Czerwone i spuchnięte są również worki spojówkowe. Przyczyny ropiejących oczu u kota Przyczyn ropiejących oczu u kota jest całe mnóstwo. Od tych błahych - jak dostanie się ciała obcego pod powiekę czy koci katar. Często oznacza również obniżenie odporności i podatność na infekcje, co prowadzi do zapalenia spojówek. Zapalenie spojówek Często związane jest z obniżeniem odporności kota. Może być wywołane infekcją bakteryjną lub wirusową. Początkowo wydzielina jest wodnista, z czasem zamienia się w gęsty, ropny wypływ. Dochodzą również obrzęki i przekrwienie spojówek. Może wystąpić gorączka i zaburzenia apetytu. Ciało obce Koty, zwłaszcza te żyjące na wolności, są bardziej narażone na rozmaite urazy, niż te, na co dzień żyjące w domu. Ropiejące oczy z powodu ciała obcego (np. piasku) łatwo odróżnić, bo najczęściej dotyczą jednego oka. Katar koci Koci katar jest jedną z najczęstszych chorób młodych kociąt, zwłaszcza tych adoptowanych ze schronisk lub przebywających w dużych grupach. Czynnikami etiologicznymi są wirusy (Herpeswirus FHV, Kaliciwirus FCV) atakujące górne drogi oddechowe oraz spojówki. U młodych zwierząt infekcja może przebiegać bardzo gwałtownie. Zwykle pierwszymi objawami są kichanie i surowiczy wypływ z worków spojówkowych, który w wyniku wtórnej infekcji bakteryjnej bardzo szybko przekształca się w wyciek ropny, często doprowadzający do zlepiania powiek. W niektórych przypadkach obserwuje się ślinotok oraz nadżerki na języku. Choroba charakteryzuje się wysokim stopniem zakażalności pośród kociąt, natomiast zwierzęta dorosłe są oporne na infekcję - przechorowanie lub kontakt z wirusem w okresie młodości powoduje wykształcenie trwałej odporności. Nie bez znaczenia jest też immunoprofilaktyka (przeprowadzanie szczepień ochronnych). Pasożyty Koty niemal przez cały czas są narażone na ataki pasożytów, dlatego należy go regularnie odrobaczać. Jeśli zarobaczenie będzie trwało zbyt długo, obniżeniu ulegnie odporność, a stąd już prosta droga do zapalenia spojówek. Jak możemy pomóc kotu? Do czasu aż wybierzemy się do lekarza, należy regularnie przemywać oczy przegotowaną wodą, albo roztworem soli fizjologicznej, aby oczyścić je ze zbierającej się wydzieliny. Nie podawajmy kotu kropli na własną rękę - wiele z nich może negatywnie wpływać na wzrok. Więcej o kotach:Kastracja kota - ile kosztuje i kiedy warto to zrobić?Biegunka u kota - przyczyny i leczenieTe rośliny są bezpieczne dla kota Jak rozpoznać, że kot jest chory? Koty są bardzo wrażliwe i niezależne i kiedy źle się czują, zwykle unikają kontaktu, szukając zacisznego miejsca lub reagując agresywnie na Twoją troskę. Jeśli Twój kot jest niespokojny, dużo śpi i nie chce się przytulać ani bawić, powinieneś przyjrzeć mu się bliżej. Wszystkie anomalie i odchylenia od codziennej rutyny powinny wzbudzić w Tobie niepokój. Szybka diagnostyka jest niezwykle istotnym elementem skutecznego leczenia. Jeśli zauważysz któryś z tych symptomów, niezwłocznie udaj się do lekarza weterynarii. Wcześnie wykryta choroba może zostać uleczona, a Twój kot na nowo będzie cieszył się zdrowiem. Problemy z wypróżnianiem się Problemy z wypróżnianiem u kota to bardzo poważna dolegliwość, niezależnie od tego, czy mowa o zatwardzeniu czy rozwolnieniu. Nieleczone zatwardzenie może prowadzić do nieprzyjemnych konsekwencji, a nawet śmierci pupila. Natomiast biegunka może skończyć się odwodnieniem organizmu kota. Dlatego powinieneś zwracać szczególną uwagę na kuwetę. Wczesne stwierdzenie problemów z wypróżnianiem się u kota, pozwali na szybszą reakcję i wdrożenie leczenia. Biegunka u kota Biegunka u kota nie jest chorobą, lecz objawem zwiastującym jedno z wielu kocich schorzeń, np. chorobę nerek, wirusy czy obecność pasożytów w organizmie. Gdy chory kot wydala coraz większą ilość kału o półpłynnej konsystencji, powinieneś podjąć jak najszybsze działania, bo ten objaw może zwiastować ostre zapalenie jelita i żołądka. Oprócz biegunki charakterystyczne dla tego schorzenia są również wymiociny. Biegunka u kota bardzo szybko prowadzi do odwodnienia organizmu, a to szczególnie niebezpieczne u młodych kociąt. Musisz wtedy zaprzestać podawania mleka ze względu na uczulającą laktozę i podawać wyłącznie wodę. Pamiętaj o natychmiastowej wizycie u lekarza, który zleci odpowiednie badania, niezbędne do wykrycia przyczyny biegunki. Dodatkowo lekarz przepisze lekką dietę, która spowoduje zatrzymanie nadmiernego wydzielania odchodów. Zatwardzenie Oprócz dziedzicznej skłonności kotwo do zaparć wśród przyczyn zatwardzenia wymienia się także brak aktywności fizycznej. Zaparcia mogą być ponadto spowodowane zjedzeniem czegoś ciężkostrawnego, np. żwirku z kuwety. Brak odchodów w kuwecie przez okres ok. 3 dni powinien zwrócić Twoją uwagę. Częstym objawem jest również nienaturalnie skurczona lub przygarbiona pozycja ciała i nieporadne poruszanie się. W tym przypadku istotne będzie aplikowanie środków rozkurczowych i przeczyszczających oraz ograniczenie podawania suchej karmy. Niewydolność nerek Na tę przypadłość cierpią zwykle koty w podeszłym wieku, bo wraz z upływem lat maleje zdolność nerek do filtracji, kłębuszki nerkowe zamierają, co może prowadzić do zatrucia organizmu toksynami, które normalnie powinny być wydalone. Niewydolność nerek jest u kotów stosunkowo często spotykaną i nieuleczalną chorobą, która prowadzi do śmierci zwierzęcia. Przez długi czas choroba przebiega bezobjawowo i często bywa wykryta dopiero wtedy, gdy zmiany w organizmie są znaczące. Jednak przy odpowiedniej opiece możesz wydłużyć życie Twojego czworonoga nawet o 36 miesięcy. Niestety nie jesteś w stanie samodzielnie stwierdzić, z jakim rodzajem choroby masz do czynienia. Przy zdiagnozowaniu przewlekłej niewydolności nerek lekarz zaleci dietę, składającą się z lekkostrawnych substancji, co znacznie wydłuży żywot Twojego czworonoga. Choroby oczu Choroby kotów bardzo często dotyczą również narządu wzroku, przypadłości te są bardzo zróżnicowane i bywają groźne dla życia zwierzaka. Wypadnięcie trzeciej powieki Problem ten dotyczy przede wszystkim zwierząt wychodzących na dwór i przebywających na świeżym powietrzu. Oprócz górnej i dolnej powieki koty posiadają także trzecią, zwaną migotką. Jest ona częścią spojówki i bywa wrażliwa na zakażenia wirusowe. Objawy są wyraźnie widoczne, można zauważyć czerwony obrzęk oczu. W przypadku wystąpienia zjawiska opadania powieki należy jak najszybciej zgłosić się do weterynarza, gdyż może ona być objawem silnej tasiemczycy. Na podstawie innych objawów i wyników badań, zostaną dobrane odpowiednie lekarstwa. Zapalenie spojówek To jedna z najczęściej występujących dolegliwości u kotów. Powodem wystąpienia tych zaburzeń są drobnoustroje chorobotwórcze. Najczęściej wymienia się kaliciwirusy oraz mikroplazmy. Chorobę tę rozpoznasz po mętnej wydzielinie, wydobywającej się z oka. Wymagane jest podanie maści z antybiotykiem, kuracja trwa zazwyczaj 7 dni. Pamiętaj, aby otwartej maści nie przechowywać dłużej niż 8 dni, bo spowoduje to jej zepsucie i zamiast pomóc czworonogowi, możesz mu jeszcze bardziej zaszkodzić. Jaskra Jeśli zauważysz, że oczy kota są przekrwione, a on sam niechętnie je i pije, powinno wzbudzić to w Tobie obawy. Zwłaszcza wtedy, gdy zwierzątko było bardzo ruchliwe i pogodne, a nagle zaczyna chować się przed Tobą, unikać pokarmu, jednocześnie pocierając główką o meble czy inne przedmioty. To prawie zawsze zwiastuje jaskrę, czyli schorzenie charakteryzujące się podwyższonym ciśnieniem w gałce ocznej. Natychmiast po wystąpieniu objawów musisz udać się do lekarza, który stierdzi, czy choroba jest w fazie początkowej (wówczas przepisze on odpowiednie krople, które załagodzą ból). W fazie zaawansowanej konieczna będzie interwencja chirurgiczna, aby uratować wzrok milusińskiego Wybierz karmę Josera, aby zadbać o zdrowie swojego futrzaka! Zapalenie pęcherza Zapalenie pęcherza moczowego to ogólne określenie wielu schorzeń związanych z dolnymi drogami moczowymi. Rozróżniamy się dwa rodzaje tej choroby. Idiopatyczne zapalenie pęcherza moczowego Jest to schorzenie o niejasnym lub nieznanym podłożu. Możesz je zaobserwować w czasie, kiedy Twój kot korzysta z kuwety. Zwierzęta borykające się z tymi patologiami często unikają załatwiania swoich potrzeb fizjologicznych, oddając tylko niewielka ilość moczu i liżąc się w okolicach kroku w celu złagodzenia narastającego bólu. Często też dochodzi do zmian zachowania, między innymi napadów agresji skierowanych w stronę właściciela. Najczęstszym powodem wystąpienia idiopatycznego zapalenia pęcherza moczowego jest wykluczenie istotnego lub ulubionego elementu pożywienia z diety lub zmiana otoczenia spowodowana przeprowadzką. Kot odczuwa wtedy ogromny stres, który objawia się problemami zdrowotnymi. W tym okresie powinieneś okazywać zwierzęciu większą czułość i reagować z dużą wyrozumiałością. W przypadku tej choroby weterynarz zaleci stosowanie Cytophanu, który pomoże w odbudowaniu ścian pęcherza moczowego. Śródmiąższowe zapalenie pęcherza moczowego Dochodzi do niego, gdy zniszczona zostanie bariera urotelialna, a mocz, zawierający toksyny, oddziałuje na uszkodzoną powierzchnię. Pod wspomnianą powłoką występują komórki czuciowe, które reagują na toksyny, powodując silny ból. Leczenie tej dolegliwości jest identyczne zarówno w przypadku ludzi, jak i zwierząt. Przepisuje się glikozoaminoglikany, które mają odbudować uszkodzoną warstwę uroteliarną. Koci kaszel Kaszel u kotów występuje w podobnych okolicznościach jak u ludzi. Powodują go infekcje dróg oddechowych: zapalenie płuc czy oskrzeli. Po interwencji lekarza i skończonej kuracji specjalistycznymi lekami warto zadbać o profilaktykę w budowaniu odporności Twojego zwierzaka. Niezbędna tu będzie nie tylko witamina C, ale konieczne będzie ograniczenie opuszczania domu przez kota w zimniejsze dni. Kaszel będzie towarzyszył kotu także przy infekcjach przewodu pokarmowego. Wtedy istotne jest podanie leku na odrobaczenie. Należy jednak pamiętać, że kaszel może zwiastować także poważniejsze patologie, jak choćby nowotwory. O ile pojedyncze występowanie kaszlu nie jest groźne dla naszego zwierzęcia, to przewlekłe i częste kasłanie powinno zwrócić Twoją uwagę i skierować Cię do kliniki weterynaryjnej. Zarówno dorosłe koty, jak i małe kociaki powinny być regularnie poddawane kontroli weterynaryjnej. Koci katar Jeżeli u Twojego zwierzęcia, oprócz wydzielin, występuje znaczny obrzęk jamy ustnej, a także postępujące owrzodzenie rogówki, możesz podejrzewać wystąpienie kociego kataru. Koci katar jest zaraźliwy, decydujący dla jego wystąpienia jest kontakt z nosicielem lub życie kotów w większych skupiskach. Na koci katar zapadają głównie kocięta ze schroniska, żyjące wśród innych zwierząt. Podczas leczenia konieczne jest często zastosowanie karmienia na siłę, bo koty mają osłabiony węch i nie zawsze odczuwają apetyt, a regularne odżywianie i dostarczanie składników odżywczych jest istotne dla zwalczenia choroby. Oprócz tego powinieneś na bieżąco usuwać tworzącą się wydzielinę z pyszczka kota, gdyż zaniedbana ulegnie zaschnięciu, a w późniejszym stadium może rozpocząć się proces gnicia. Istotne jest także podawanie zaleconych antybiotyków i witamin. Zapalenie dziąseł Słaby apetyt, niechęć do spożywania nawet ulubionych smakołyków, ślinienie się i obrzęk występujący w okolicach pyszczka to objawy, dowodzące najczęściej o zapaleniu kocich dziąseł. Jedną z bezpośrednich przyczyn takiego zjawiska jest nagromadzenie kamienia nazębnego, który powinieneś stale usuwać z zębów zwierzaka. Oprócz uporczywego, aczkolwiek niezagrażającego życiu kotka kamienia nazębnego, wyróżniamy także plazmocytarne zapalenie dziąseł. Pojawia się ono, gdy oprócz wyżej wymienionych objawów, z dziąseł naszego ulubieńca sączy się krew. Jeśli zauważysz krwawiące miejsca, musisz jak najszybciej zareagować, bo może się okazać, że już za późno na antybiotykoterapię i konieczne będzie usunięcie wszystkich zębów kota. Działanie to nie skróci kociego życia, ale utrudni je, bo będziesz musiał podawać wyłącznie miękki pokarm. Choroby skóry Choroby kotów mają często związek ze zmianami skórze. Każdy właściciel wychodzącego na zewnątrz kota zapewne zetknął się ze strupkami występującymi po walkach zwierząt. Jednak oprócz zaschniętych ranek koty miewają wiele innych zmian skórnych, zwiastujących poważne - uciążliwy i najbardziej widoczny, szczególnie na ciemniejszej sierści kota. Gdy zobaczysz białe lub lekko żółte drobinki na futerku kota, powinieneś podjąć działania eliminujące schorzenie. Łupież, czyli łuszczenie się skóry, jest reakcją organizmu między innymi na niewłaściwą dietę, dlatego należy przerwać podawanie suchej karmy, a zacząć serwować pokarm bogaty w składniki odżywcze. Istotną rolę odgrywają tu kwasy omega 3. Na rynku dostępne są także nawilżacze sierści kota w sprayu, które skutecznie zahamują występowanie nieestetycznych natomiast zauważysz zmiany w postaci zaczerwienienia skóry, przykrego zapachu, łysienia, strupków, pęcherzyków czy matowej, łamiącej się sierści, musisz podjąć zdecydowane działania, bo objawy te mogą świadczyć o poważniejszych chorobach, np. nowotworach skórnych. Warto obserwować swojego małego przyjaciela i kontrolować wszystkie zmiany na jego skórze. Zapalenie trzustki (Pancreatits) Chudnięcie, odwodnienie, biegunka, żółtaczka, utrata apetytu to objawy typowe dla zapalenia trzustki. Do jej wykrycia niezbędne jest przeprowadzenie badania USG, które wykaże zmiany w okolicach jelit i wątroby. Ponieważ samo powiększenie trzustki niekoniecznie może świadczyć o jej zapaleniu, warto zgłosić się do doświadczonego lekarza, aby mieć pewność prawidłowo postawionej diagnozy. Na podstawie wyników badań dobrany zostanie sposób leczenia, bo jest to silnie zindywidualizowana kwestia. Elementem towarzyszącym jest podawanie silnych środków przeciwbólowych, gdyż w przypadku Pancreatits chory kot zmaga się z ostrym bólem. Bardzo często podpina się kroplówkę, która nawadnia i odżywia organizm, jednocześnie wspierając proces jego oczyszczania. Szanse na wyleczenie zapalenia trzustki zależą przede wszystkim od stanu zaawansowania choroby. Patologia wykryta stosunkowo wcześnie może zostać zatrzymana odpowiednią dietą i lekarstwami. Im później schorzenie zostanie zdiagnozowane, tym trudniej je wyleczyć. Pasożytnicze choroby kotów i ich objawy Wtargnięcie pasożytów do organizmu Twojego pupila objawia się szeregiem dolegliwości takich jak: zmiany behawioralne, biegunka, wymioty, wydzielina z uszu, nosa czy odbytu. Choroby pasożytnicze są bardzo niebezpiecznie nie tylko dla kotów, ale także dla nas, zwłaszcza, gdy w otoczeniu przebywają małe dzieci. Dlatego też bardzo ważne są rutynowe badania, obserwacja zachowania pupila podczas prozaicznych czynności, jak wypróżnianie i przyjmowanie pokarmu, ale także monitorowanie stanu jego sierści i organów zewnętrznych. Często spotykany świerzb koci może się wydawać stosunkowo niegroźny, ale pamiętaj o pasożytach powodujących zapalenie ucha. Popularna ostatnio choroba - hemobartoneloza wywoływana jest przez kleszcze oraz pchły, a zapobiec jej można odpowiednio wczesnym szczepieniem. W większości przypadków, gdzie wystąpiły choroby wywoływane przez pasożyty, niezbędne jest odizolowanie kota na czas leczenia. Podsumowanie Bakterie, wirusy, pasożyty czy grzyby - przyczyny kocich chorób mogą być wielorakie. Największym jednak problemem z chorym kotem jest to, że często nie okazuje cierpienia. Powinieneś bacznie go obserwować i starać się od samego początku jak najlepiej poznać swojego pupila, abyś już w zarodku potrafił wychwycić nawet najsłabsze symptomy choroby i pomóc Twojemu kochanemu kociakowi.

bursztynowe oczy u kota